Can sadece 5 yaşında…
Küçücük yüreği, babasının hasretiyle yanıyor.
Can, annesi tarafından başka bir şehre götürüldü, istemeden, zorla…
Can, babasını her gün çok özlüyor. Her gece, onun kokusunu hayal ederek uyuyor. Ama sadece 2 haftada 1 gün onu görebiliyor. O kısacık zaman da bir göz açıp kapayıncaya kadar geçip gidiyor…
Can’ın babası, evladına bakabilmek için haftanın 6 günü çalışıyor. Asgari ücretle, alın teriyle… Ama kazandığı para, Can’ın yaşadığı şehre gidip onu görmesine yetmiyor. Oğlunun kokusunu içine çekebilmek, onu kucaklayabilmek için yol parasını bile denkleştiremiyor.
Ve Can…
Babasının sevgisinden, ilgisinden, şefkatinden mahrum bırakılıyor.
Her geçen gün biraz daha babasız büyüyor…
Bu adaletsizlik son bulmalı!
Bir çocuğun, annesi kadar babasına da ihtiyacı var!
Can için adalet! Hemen şimdi ORTAK VELAYET!
Bir yanıt yazın